Një lloj tregimi

Një lloj tregimi

JETA,FATI,SHPRESA

Nëse nuk je shok,s'mund ta dish se ç'është shoqeria,nëse nuk je i varfër nuk e din ç'është varfëria,nëse nuk je i lenduar nuk e din ç'është dhimbja...

Darka,ah darka ime sot është JETA,jam ulur pranë JETËS mbi FATIN,të shtruar mbi JETË kam plot halle,për darkë sot kam pjata të mbushura me merzi,hidherim,pikëllim..
Kjo shije po me vije nga darka ime,a thua a ka njerëz tjerë që e shijojnë një darkë të tillë?
Nëse po atëherë ata do të me kuptojnë më se miri.
Të kesh plot ide e vullnet por të mos kesh vend për ti shprehur ato. A ka me keq? ku ka me keq se të jesh brënda plot e të mos kesh ku të japesh?
Unë jam vullnetare,vullnetare për dhënien e ideve të mia të tjerëve,vullnetare për ta ndarë dijen time me të tjeret,se është pasuria e vetme që kam,por askujt nuk i intereson,askund nuk gjeta mbështetje, të mbahem e mos të me bart era kah të doj,të mos shkoj andej nga me drejton jeta por ti jap vetë kahje jetës sime.
Por jo..! Punë që s'bëhet , sot e kesaj dite jam rob i jetës,ai njeri që ska perkrahje deshton.
E unë po luftoj ne një fushë-betejë pa skaj përball deshtimit, se cili do të dalim fitimtarë nuk dihet, kjo është luftë pa kohë,pa afat,pa fund..
Të ndjesh thellë në vete një zbrazetirë qa të madhe, një greminë të frikshme, një mori arka dëshirash të pa plotësuara.
E çka kerkova unë?
Çfarë i kerkova JETËS?
Fare pak shumë pak,e ajo s'me dha asgjë.
A jam e pafat apo?
FATI!!!
Ia na doli edhe një emër tjetër i njohur, mik p pandashem i JETËS,FATI
-E?
Edhe FATI të duhet në JETË.
FATI dhe JETA si çka ti shoh unë këta dy emra?
Çfarë me dhanë mua?
Lumturi,gëzim,vuajtje,hidherim..të katërtat pavarësisht nga njëra tjetra.
JETA më paska dhënë të gjitha edhe të mirat edhe të kqijat,aha tash po del në pasqyren e së vertetës realja,do të thotë JETA me paska dhënë diqka shumëqka por jo atë që i kerkova.
Krahë për krahë qendron e mira me të keqen. Gjithqka është përgjysem:
sa lumturi aq pikëllim,
sa drejtësi aq genjeshtra
sa pasuri aq varfëri
sa dashuri aq urrejtje.
Por prapë se prapë me mirë është të dish se pasurinë mund ta marrin, ta djegin e ta vjedhin, dituria mbetet pasuri e përhershme.
And "Hope is the poor man's bred"(Shpresa është buka e të varfërit)
Kush është si unë mbetet në shoqeri me këtë thënie dhe është e vertet shoqja më e mirë SHPRESA ajo çdo kund na mbeti shoqeruese, na u ndodh krahë për krahë.
Në mes JETËS dhe FATIT është SHPRESA ajo që na mban gjallë.